Rekenen voor je leven

Floor de Goede

Stem op de okapi

Martijn van der Linden

De restjes van de zon

Jet Parent

Toen kwam Sam

Philip Hopman

Kom op, we gaan!

Tantes zijn fantastisch (ooms ook)

Hannes en Hassan weten meer dan jij

Kom nog even naar mij kijken straks 

Peter van Dongen

Wat rijmt er op puree?

Annet Schaap

Misjka

Misjka naar...

Longlist Libris Literatuurprijs

Dag lieve André

Rekenen voor je leven wint prijs in Duitsland

Te gast bij de Taalstaat

Te gast bij De Taalstaat

Eindelijk... Zweden!

Misjka naar het Stellingwerfs

Vertaalprijs voor Rolf Erdorf

Vertaalprijs voor Laura Pignatti

De tantes zijn er

De tantes zijn er!

Er is – ik heb dit al vaker geschreven – iets uitgesproken aangenaams aan de jongerenboeken van Rindert Kromhout. Laat ik ze nog even opsommen (er zal wellicht geen cassette met deze negen delen uitgegeven worden, dus ik zet ze daarom hier maar even bij elkaar). Ten eerste waren daar de drie boeken die met de Bloomsbury-groep te maken hadden, 

. Toen kwamen de drie boeken die zich met het gezin van Thomas Mann bemoeiden, 

 – en toen vertrokken we naar Italië en kregen drie fijne boeken die hier en daar losjes aansloten bij het leven van verschillende Italiaanse schrijvers. Dat begon met 

. Gemeenschappelijke delers van dit nonet: hier en daar keerden figuren uit eerdere boeken terug, er was dus altijd wel een link naar iets dat met boeken of met verhalen vertellen te maken heeft, en er was in elk van die negen boeken ook een fijne, vaak probleemloze gay representatie.

Interessante onderwerpen dus, over tijden en culturen waarover niet vaak Nederlandse jeugdromans geschreven worden – maar wat maakt deze boeken nu altijd zo aangenaam? Ik denk dat het de helderheid is. Je ziet de decors en de personages voor je. Kromhout schrijft nooit te lang of te kort, hij doseert meesterlijk. Er schijnt de hele tijd licht achter zijn zinnen, ik omschreef het zo al eerder. Maar het zijn ook de karakters van de personages: altijd zijn ze nieuwsgierig, open, aardig. En dus maakt dat deze negen titels oorspronkelijk, helder, afwijkend en vooral prettig – als een reminder aan een wereld waar we graag in zouden vertoeven. In 

 komt daar ook nog een heel relevant onderwerp bij: bootvluchtelingen. Via Ahmed, de Soedanese jongen die in een groepje Siciliaanse jongeren opgenomen wordt en dan opeens kwijt is, leren we de nieuwsfeiten op een andere manier zien.

Rest de vraag: wat gaat Kromhout nu schrijven? Ik heb hoopvol gedacht een opening naar een nieuwe trilogie te ontwaren: een van de leukste zijpersonages vertrekt namelijk naar Parijs. 

Trois livres parisiens, monsieur Kromhout? 

Edward van de Vendel