Edward van de Vendel

Ach, wat droevig: Karel Eykman is overleden. Naast dat hij de dichter was van heel veel geweldige, soepele bundels, waarin hij zich totaal solidair verklaarde met kinderen en jongeren, betekende hij ook veel voor de kinderpoëzie.

Nadat ik zijn werk, net als iedereen, al kende van de Stratemaker-Op-Zeeshow en andere tv-programma's (als lid van het Schrijverscollectief) leerde ik hem in de jaren tachtig kennen als baas van De Blauw Geruite Kiel, de kinderrubriek van Vrij Nederland. Hij viste mijn eerste gedichten uit de post en publiceerde ze. Hij stond dus werkelijk aan de basis van mijn schrijven. Iets wat hij overigens later, toen ik hem ook echt ontmoette op een enkel festival, flink bagatelliseerde. Het was een aardige man, vind ik, en een grote naam uit de Nederlandse kinderliteratuur.

Een van zijn belangrijkste bundels was natuurlijk Liefdesverdriet, bekroond met een Gouden Griffel. Met veel plezier zal ik het met twee bijzondere gasten binnenkort bespreken in seizoen twee van mijn podcast Lawines Razen.

Rust in zachte poëzie, lieve Karel.