Edward van de Vendel

Als we toch jaren geleden hadden geweten dat er een prentenboeken zoals Van Arthur voor Zeb zouden zijn... waarin de verliefdheid tussen twee jongetjes niet gethematiseerd of geproblematiseerd wordt, maar als een vanzelfsprekendheid beschouwd (de letterlijke eindtekst is 'Iedereen wist dat het zo was', en die regel staat naast een heerlijke feesttekening waarop de twee hand in hand het stralende middelpunt zijn). Hoe heerlijk dat we nu in tijden leven dat een boek als dit niet alleen uitgegeven, maar ook internationaal gevierd wordt.

Het omslag van dit boek op oblong formaat toont de hoofdpersonen en de harten die ze met zich meedragen zijn van glanspapier. Zo glanst er van alles, zij het niet letterlijk, aan dit boek: de verliefdheid natuurlijk, de smiles op de gezichten van de jongetjes, maar ook de vele, vele taferelen waarop we zien wat ze zo dagelijks met elkaar doen: pianospelen, lezen (boeken die 'Zap' heten en 'Alf' - het is maar een van de vele geestige details), goochelen, aan een taartenbakwedstrijd deelnemen, skaten, honden uitlaten en nog veel, veel meer. Daarmee is Van Arthur voor Zeb ook een kijkboek geworden, plus een boek met een plotontwikkeling waarvan je even je adem inhoudt (om dan de bladzijde om te slaan en blij te zien dat het toch anders blijkt te zitten), en een boek met heerlijk beweeglijke, geinige tekeningen - check hiervoor bijvoorbeeld even de spread waarop de jongens een zelfportret schilderen, met aan de wand voor hen het ene na het andere wereldberoemde schilderij. O, dit boek spat van de vrijheid en de vrolijkheid.