Edward van de Vendel

Lang wilde Maia Kobabe, bekend en bekroond graphic novelist - geen memoir maken, geen autobioboek. En toch is Gender queer dat nu wel. Dat is een zeer gelukkige keuze, want geen enkel boek liet me zo dichtbij komen waar het ware genderdysforie betreft. In heldere beelden (prachtig strak getekend, mooi kleurgebruik) voert Kobabe je mee naar alle moeilijke én mooie momenten van de jonge Maia, tot aan nu. Over het geluk van je haar kort laten knippen, over de adoratie voor kunstschaatser Johnny Weir, over het tobben over seks en masturbatie, en vragen als: ben ik aseksueel? Ben ik weleens verliefd geweest? Hoe kan ik uitleggen wat ik voel als ik het zelf niet weet? Hoe belangrijk is het hebben van voorbeelden die je kunt bewonderen? Heel bijzonder is de wetenschappelijke uitleg die Kobabe – na jaren zoeken – leest over hoe gender in fysieke en mentale zin kan verschillen, dat dit biologisch bepaald is. En ook heel bijzonder (ik kan dit boek wel blijven roemen): de keuze van Kobabe voor het gebruik van ándere persoonlijke voornaamwoorden, de zogenaamde Spivak-voornaamwoorden: e/em/eirs. Plus, onontkoombaar: de strijd om mensen die woorden dan ook te laten gebruiken (vooral als je een verlegen karakter hebt). Fantastische non-fictie.