Edward van de Vendel

Gisteren, donderdag 17 november 2022, kreeg Philip Hopman de Max Velthuijsprijs uitgereikt, de zeer bijzondere driejaarlijkse staatprijs voor illustratie. Hij volgde daarmee vijf zeer grote namen op: Mance Post, Thé Tjong-Khing, Wim Hofman, Dick Bruna en Sylvia Weve. Het was een avond waarop Philip en zijn werk ook echt gevierd werden, want feestelijker was zo'n uitreiking zelden. De lofrede door Ted van Lieshout was hilarisch, maar stiekem zaten er de allermooiste complimenten voor zijn Boer-Boriskompaan in. En Philip zelf zong! Hij bleek een prachtige glamourboy die zijn geluk niet beter tot ons kon brengen dan met zijn stem en de teksten van zijn liedjes.

Natuurlijk kwam de reeks die Ted van Lieshout en Philip Hopman samen maakten ruim aan bod. Ted liet onder andere tekeningen zien uit de laatste twee delen (nummer vijftien en zestien). Ik schreef al eerder zeer blij over vorige delen, maar deze laatste twee laten weer duidelijk zien dat de serie niet verflauwt. In deze delen gaat Boer Boris (eeuwig zes jaar) eerst de lucht in en dan het water op.

In Boer Boris en de luchtballon moet een pinguïnkuiken teruggebracht worden naar de Zuidpool. Dat leidt tot overzichtsspreads waarvan je naar adem hapt - een aan Philips tekeningen voor Wiplala (Annie M.G. Schmidt) refererende vogelvluchttekening waarop we de ballon van schuin bovenaf zien, met een eindeloze stad eronder - of anders die plaat waar in het kort een blik op Afrika wordt samengevat. En dan hebben we al een pagina gehad waarop Clara het varken in de mand probeert te komen. Je ziet het en ondanks dat je nog nooit een varken in een ballonmand zag klimmen, denk je: ja, zo doet een varken dat.

In Boer Boris en het bootje gaan we de zee op in een lieflijk verhaal over een klein bootje dat niet zonder (reddings-)bandjes het water in durft. De overzichtsplaat die hier verbluft is de tweede tekening in het boek. Zonder begeleidende tekst zien we Boer Boris plus zus en broer die per paard een bezoek brengt aan een pittoresk havenstadje. De poes, de hond, het varken, de muis en de blauwe kippen zijn natuurlijk mee.
Even verderop in het boek zien we nog een fijne zeilboot met regenboogvlaggetjes, maar dreigend en heel anders van toon wordt het als het bootje dan toch te water is gegaan (met zusje Sam als stuurvrouw) en de grijsblauwe golven bedwongen moeten worden.

Het is zoals Ted zei tijdens zijn lofrede: Philip Hopmans werk is nooit opzichtig artistiek, maar eerder onnadrukkelijk artistiek en steeds in dienst van het verhaal. Intussen zou je elk van die spreads wel uit het boek willen snijden, ze inlijsten en aan de muur hangen. Zei Ted. Ik voeg eraan toe: klopt. En dan het liefst met Philip zelf op de achtergrond die On top of the world van The Carpenters zingt.

De bestellink voor Boer Boris en de luchtballon vind je hier.